17 Şubat 2015 Salı

Pamuk Prenses Kurabiyeleri...

Yapmaya çalıştığım bu işin en keyifli tarafı; pastaları ve kurabiyeleri gören çocukların gözlerinde ki mutluluğu görmek. Bu mutluluğu görmek için gerçekten saatlerce uğraşıyorum, elimden gelenin en iyisini yapmaya çalışıyorum ki, çok daha mutlu olsunlar diye. Hepimiz bir çok şeyden, en başta kendi keyiflerimizden fedakarlık ediyoruz, küçüklerimizi mutlu etmek için... İşte bizim bu kadar uğraşlarımıza rağmen, ne olduğu belirsiz yaratıklar geliyor ve bizim tırnağına zarar gelmesin diye çabaladığımız canlarımıza hiç düşünmeden dokunabiliyorlar, dokunmaktan kastım gerçekten dokunmak, parmaklarının ucunu bile değdirme cesaretini kendilerinde bulamamaları lazım bence. Ama yine biz de sorun; biz doğuruyoruz, biz büyütüyoruz bu yaratıkları... Ah bir farkına varsak; KADIN olmanın en büyük  güç olduğunun, o zaman her şey eminim çok farklı olacak...

Ben yine mutluluğu gördüm bu kurabiyeleri gören minik prenseslerin gözlerinde. Umarım hep mutlulukla bakar bütün minikler ömürleri boyunca.

Sevgiler,
Tuğçe.

#özgecanaslan








Hiç yorum yok:

Yorum Gönder